TOKAT YURT-AY-DER.

ULU ÇINAR
Ey gölgesinde oynadığımız Ulu Çınar
Sen de özledin mi bizi?
Biz seni çok özledik.
Bahar olunca açardı ya yaprakların,
Her bir yaprağında senin gölgende oynayan masum çocuklar,
Mustafalar, Aliler, Mehmetler, Hüseyinler,
Senin gölgenden büyüdük, genç olduk.
Genç olmaya başlayınca, sevdiğimiz kızların isimlerini,
Senin görkemli dallarına yazabilmek için en uç dallarına çıkardık.
Biz yurt çocukları, sevdiklerimizin isimlerini göklere yakın tutardık.
Senin uçsuz bucaksız dallarında,
Her bir dalında her birimizin sevdiklerinin isimleri vardır.
Biliyorum biz dallarına isimler yazarken kızamazdın bizlere,
Bizim mutluluğumuz seni de mutlu ederdi.
Sen saldın ya köklerini toprağın en derinlerine,
Köklerin ile kapladın ya büyük bir alanı,
Bir şey diyeyim sana ey ulu çınar,
Senin gölgende oynayan masum çocuklar,
Şuan köklerini öyle bir saldı ki çok büyük bir aile oldu.
Biliyorum sende bizleri çok özledin.
Geliyoruz sana geliyoruz, yeniden gölgende bulunmak için,
Yeniden senin gölgende gülümsemek için sana geliyoruz.

Cihan DEMİRKOL